می نویسم از عشق..از چیزی که به قلب بیمارم آمد..خانه ی متروک دلم..

خانه ی سیاهی ها را نورانی کرد با قدومش..می نویسم از عشق..

از تو ای چیزی که به قلبم اومدی و شدی همدم و مونس دل تنهایم..می نویسم از تو..

از تویی که عشقت آتش به جانم زد..می نویسم از تویی که عاشقم کردی وبا دستان پر

مهرت مرا به شهر آرزوها بردی..می نویسم از اشکهایت..از بوسه هایت..

از به آغوش کشیدن هایت..آری با تمام قدرت می نویسم.. می نویسم دوستت دارم..

می نویسم از خودم..از قلب بیمارم و از چشمان گریان و دله نشسته به انتظارم..

می نویسم از سرنوشت وتقدیر بی رحم و نامرد این دنیایم..می نویسم از درد دوری تو..

می نویسم از درد انتظار تو..می نویسم از دوست داشتن تو..می نویسم از عشق تو..

می نویسم با دستانی لرزان..می نویسم عاشقت هستم..می نویسم دیونه ی عشقتم..

می نویسم پرودرگارم من عشقمو می پرستم..تا توان دارم از تو می نویسم..

با من بمان که من بی تو صدایی خسته در بادم...

بمان با من در این اندوه بی پایان...

بمان تنها تو در کنارم...

تا کی ؟..تا کی عاشق باشم و از عشقم دور؟...تا کی اسیر تنهایی هایم باشم و از یارم

دور...؟تا کی باید به خاطر دوری تو اشک بریزم و حسرت آن دستهای گرمت را بکشم..؟

تا کی باید از خدای خویش التماس کنم تا تو را به من برساند،نزدیک ونزدیک تر کند

تا بتوانم تو را  درآغوش بگیرم؟...تا کی باید صدای غم انگیز آواز مرغ عشق را بشنوم

ودلم برایت تنگ شود؟؟.. تا کی باید غروب  پر درد عاشقی را ببینم و دلم بگیر!...تا کی باید

تنهایی به خورشیدی که آرام آرام به پشت کوه ها می رود نگاه کنم؟..تا کی باید لحظه ها و

ثانیه ها را یکی یکی بشمارم تا  لحظه دیدار توفرا رسد؟..خسته ام..!!خسته ام..!!

یک عاشق خسته...عاشق بی سر پناه..عاشقم!یک عاشق دیوانه و سر به هوا..تا کی باید

کنج اتاق خلوت دلم بنشینم و با کاغذ و قلم خود درد و دل کنم؟تا کی باید دلم را به فردا ها

خوش کنم و بگویم آری فردا وقت رسیدن است!..تا کی باید در سرزمین عشاق سر به زیر باشم

و چشمهای خیسم را از دیگران پنهان کنم؟...تا کی باید بگویم که عاشقم،ولی یک عاشق تنها،

عاشقی که معشوقش در کنارش نیست!..تا کی باید در انتظارت زیر باران بنشینم و همراه با

آسمان بنالم و ببارم..و تا کی با دستهای خالی،با آغوش سرد،با دلی خالی از آرزو و امید،

با چشمانی خیس و شاکی زندگی کنم؟..تا کی ؟...

شنديم مي خواي بري باز من و تنها بذاري
هرچي ياد و خاطره ست پشت دلت جا بذاري
شنيدم گفتي نگاهش واسه چشمام عاديه
هر چيزي حدي داره محبتاش زياديه
شنيدم يه مدتي مي خواي ازم دوري کني
اينه رسمش که با اين ديوونه اينجوري کني
شنيدم همين روزا بازم مي خواي بري سفر
بسلامت ! عزيزم اما همينجور بي خبر
شنديم خسته شدي از بازياي سرنوشت
نکنه اينبار ديگه بي من مي خواي بري بهشت
شنيدم گفتي که سرنوشتمون دست خداست
اما تو خوب مي دوني حسابت از همه جداست
شنيدم گفتي بايد برم سراغ زندگيم
شنيدم گفتي با اينکه خيلي چيز يادم داده
نمي دونم چي شده از چش من افتاده
شايدم تموم اين شنيدنيها شايعه ست
از تو اما نمي پرسم گفته باشي فاجعه ست 

دوست دارم دستم را بگيری و مرا نوازش کنی...

 دوست دارم اشکهايم را با دستانت از گونه هايم پاک کنی..

دوست دارم تو را در اغوش بگيرم و گريه کنم.........

 دلم بدجوری هواتو کرده.......

 کاش می توانستم دستان گرمت را بگيرم..!!!

کاش می توانستم از نزديک در چشمان عاشقت نگاه کنم...!!!

 اما اين فاصله بين من و تو نمی گذارد تنها عشقم را از نزديک ببينم..

ای خدا اين فاصله را از ميان ما محو کن که ديگر طاقتم به پايان رسيده..!

 ديگر طاقت اين دوری را ندارم....

عشق پر از درد است اما دوری از عشق پر درد تر از يک درد است....!!!!!!!

 سرنوشت سر به سر اوقات تلخ من نگذار که بدجوری دلتنگم..................

عجب اي دل عاشق تو هم حوصله داري

تواين سينه نشستي هزار تا گله داري

يه روز عاشق نوري يه روز سوت وكوري

يه روز مثل حبابي يه روز سنگ صبوري

پراز شك وهراسي هميشه بي حواسي

پراز حرفي وخاموش يه قصه وفراموش

پراز راز نگفته يه كوله بار بردوش

يه بي طاقت خسته به انتظار نشسته

يه روز رفيق راهي سفرپاي پياده

به اندازه ي عشقي پراز حرفاي ساده

واسه روزاي رفته سفرقصه ي خوبه

چراغ روشن راه قشنگي غروبه.......